ندا

I feel I know you

I don't know how

I don't know why

I see you feel for me

You cried with me

You would die for me

I know I need you

I want you to

Be free of all the pain

You hold inside

You cannot hide

I know you tried

To be who you couldn't be

You tried to see inside of me

And now i'm leaving you

I don't want to go

Away from you

Please try to understand

Take my hand

Be free of all the pain

You hold inside

You cannot hide

I know you tried

To feel...

To feel...

کاش ما نیز در کنارش جان می دادیم...کاش ما نیز «ندا»یمان را به همه ی جهانیان می رساندیم...حال می فهمم چرا علی می گوید مردن برای مسلمان بعد از شنیدن ربوده شدن خلخال از پای زن یهودی جایز است...می دانم که آن روز که این خبر را به علی دادند گریبان چاک کرد و آنگاه که نگاه متعجب همگان را دید این سخن را گفت...آه ای علی کجایی که امروز دختری را وسط خیابانها می کشند...

ای علی کجایی که مردانگی مردان مرده...هیچ کس حتی دمی بر نمی آورد...کاش می مردم...ای کاش بمیرم و دیگر این روزهای غمگین را نبینم...ای ندا روحت شاد...رفتی و نشان دادی در این شهر دیگر مردی باقی نمانده...همه مرده اند...قبل از این که تو کشته شوی مرده بودند...

پی نوشت : بغض عجیبی گلویم را می فشرد...کسی مرحمی ندارد ؟